Migraine

On: By: marie

Vandaag had ik een afspraak in het UZ Gent bij de dienst neurologie.

Mijn migraine is de laatste tijd weer constant aanwezig. (hij vind het blijkbaar leuk vertoeven in mijn hoofd, ik vind hem eerder een ongewenste gast).

 

Ik heb zowat al alle soorten medicatie geprobeerd, topamax, depakine, dixarit, candesartan, propanolol, riboflavine,.

Door topamax werd ik depressief en had ik geen smaak meer, van depakine werd ik dik en al de rest werkte de eerste maanden maar erna niet meer.

 

Nu bleef er nog 1 medicijn over maar dat had maar een beperkte slaagkans. Dan was er nog het laatste redmiddel en als dat niet werkt ben ik zo goed als “uitbehandeld”.

 

Botox.

 

Ja botox, botox zorgt ervoor dat de spieren ontspannen. Ik hoop echt zo hard dat het helpt! Echt!

 

 

Hoe de botox injecties juist in zijn werk gaan kan je hier zien: https://www.youtube.com/watch?v=KtsfZ4IbPow

 

Ik hou jullie op de hoogte!

Getril te huize Schoolstraat – review van de Senseez

On: By: marie

 

Deze blogpost ik afkomstig van mijn zus die het Senseez heeft getest bij haar kinderen.

 

Schoolstraat te Lokeren, drie meisjes (6-4-0) en een trilkussen.

Op zoek naar een nieuw bijtjuweel voor mijn oudste dochter, kwam ik een veelbelovend voorwerp tegen met de zoemende naam ‘Senseez’…

‘…wist je dat de kussens van Senseez ook kinderen kunnen helpen die moeite hebben om stil te zitten tijdens het eten, het huiswerk maken of het werken in de klas dan wel televisie kijken? Voor hen helpen de trillingen van de kussens om tot rust te komen. En welk kind wil nou niet zo een vrolijk kussen bij zich hebben?

Maar bovenal zijn de Senseez zintuiglijke kussens geweldig voor ‘speciale’ kinderen. Denk hierbij aan kinderen met autisme , ADHD , of een prikkelverwerkingsprobleem. De vibrerende kussens kunnen deze kinderen meer sensorische tastprikkels bieden om zich te activeren en dus de alertheid te verhogen. Hetgeen de concentratie ten goede komt. Maar ook zij die overgevoelig zijn voor prikkels kunnen door het vibrerende effect zich beter kalmeren.’ (http://www.shop.educadora.nl/Senseez/senseez%20touch-octopus)

Hmmm, dat klinkt bekend, niet inslapen (check), niet blijven zitten, toch niet langer dan 10 sec of met meer dan 1 bil (check), huiswerk maken (doen we gewoon even niet wegens onmogelijk), tv kijken (afgeschaft wegens te veel problemen voor of na kijken), prikkelverwerkingsprobleem (check), moeilijk tot rust komen (check), snel afgeleid (check). Onze oudste dochter is hooggevoelig en heeft daar op dit moment veel last van (1ste leerjaar), waardoor we echt wel op zoek zijn naar hulpmiddelen. De jongste is nog te jong om er veel over te zeggen, maar is vooral extreem snel afgeleid en in haar eigen wereldje.

Dat dingetje wou ik wel heel graag eens proberen. Dat hebben we gedaan gedurende 2 weken, zie hier hoe het ons bevallen is:

Eerst heb ik het gebruikt voor het slapengaan (daar koesteren we het meeste hoop). We hebben de zachte octopus, dus de eerste avond was dat een gevecht gegarandeerd. Onze jongste dochter is nog maar net 4, dus het indrukken is voor haar nog wat moeilijk. Ik heb haar er op laten liggen met haar bekken, waardoor het soms trilde. Na een paar nachten werd er uiteindelijk meer mee geknuffeld. Te jong dus…

Onze oudste dochter (6) ging er ook op liggen, want indrukken koste ook haar te veel moeite. Bij haar was na een paar avonden de interesse weg, wat jammer is, omdat het wel leek te werken. Opnieuw proberen waard!

Dan, onze maaltijden: vooral de jongste neemt constant de benen. Iets in het hoofd, iets gezien, daar gaat ze…

Hup, op het kussen en….. jeetje, dagenlang is ze de hele maaltijd (15 min of zo) blijven zitten. Dat hadden we toch al lang niet meer gehad! Na een week kreeg ook haar koppigheid de overhand (neen, ik wil er niet op) en worden er weer estafetteloopjes gedaan tijdens het eten. Maar ook hierbij, even pauze inlassen en later weer uithalen die handel.

Voor het lezen (moet in het eerste leerjaar) hebben we het beperkt geprobeerd, omdat Suzanne het veel lawaai vindt maken. Toch wil ik het later ook hiervoor graag nog uithalen, of voor de jongste dochter houden (wat zal dat geven als die huiswerk moet maken).

Twee weken is nog wat kort om een echt resultaat neer te pennen, maar ik heb het gevoel dat ik er ‘nog niet mee klaar ben’, er zijn nog verschillende momenten waar ik het verder wil uittesten en proberen. Het lijkt me ook dat ze nog wat jong zijn en hun koppigheid het gebruik nog wat in de weg zit.

Maar ik hou het in mijn kast, want op de momenten dat ze het wilden/konden gebruiken, was er zeker resultaat.

En ook: ooit komt er een moment dat ik zelf niet zal slapen voor mijn hoofd het kussen raakt (zoals nu het geval is), en dan haal ik zelf graag het kussen uit te kast 🙂

Je kan het kussen bestellen bij: educadora

Dit filmpje vat alles wel mooi samen 😉

Wie durft?

On: By: marie

Dag lezers,

Zoals jullie misschien al hebben gezien/gelezen, is het komkommerperiode bij sommige comedians.

De cartoonist Jeroom maakte kerstkaarten voor Humo, op één van de kaartjes stond “Ik wens je een zalige Kut, Kak, Pipi. Deze kaart werd getekend door kinderen met Gilles de la Tourette.” 

In “zijn er nog kroketten” een programma op VTM werd er ook gespot met Tourette  (vanaf 6.40) http://vtm.be/video/volledige-afleveringen/id/257063037954000 (Er werd iemand met Tourette na gedaan en er werd hartelijk om gelachen.) Jonas Van Geel de presentator van het programma is actievoerder van “Rode Neuzen dag” een actie die zich inzet voor jongeren met psychische problemen. De slogan daar is “lachen helpt”. Inderdaad lachen helpt maar uitlachen niet Jonas Van Geel 🙂
Nu heb ik zelf Tourette en ik ben deze mopjes echt wel beu, vooral omdat ze redelijk plat zijn en omdat ze altijd hetzelfde zijn.

Nu daag ik jullie uit om een cartoon/sketch/.. te maken rond Tourette die echt grappig en fijn gevonden is, zonder dat het plat is en dat het mensen uitlacht. Een positieve cartoon rond Tourette. Dat moet toch lukken he? 😀

Komaan! 🙂

 

stand-up-comedian-295x300

 

 

Nieuw huis

On: By: marie

Zoals sommige van jullie misschien weten, zijn Ward en ik aan het verhuizen.

Van een studio naar een huis,

van huren naar een eigen huis,

van 9000 naar 9040,

van een park dichtbij naar een eigen tuin,

 

Een aanpassing dus, voor ieder gewone persoon is dit al een grote aanpassing.

Nu een jaar geleden, toen ik middenin mijn depressie en depersonalisatie aanvallen zat zei ik “Zou ik nu moeten verhuizen dan zou ik helemaal gek worden”.
Mijn depersonalisatie wordt altijd erger in een nieuwe omgeving, als ik stress heb, migraine heb en als ik moe ben.

Dit brengt een verhuis wel teweeg. De eerste avond dat we in het nieuwe huis sliepen (op een matras in de living), had ik het even heel moeilijk. Alles leek heel vreemd (wat ergens ook wel logisch is). IK heb rustig kunnen slapen en geen paniekaanval gehad.

15170850_10211057106401843_1462565791308701032_n15107390_10211000104696836_8382835699044171910_n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dagen erna ging het heel goed, Ward was al vroeg aan het verhuizen en onze studio gereden terwijl ik nog even in bed lag. Ik voelde me op mijn gemak, helemaal alleen in een nieuw huis. Ik was best wel trots op mijzelf.

Ik heb het gisterenavond nog even heel moeilijk gehad, ik kreeg een serieuze paniek aanval. Ik kreeg heel veel Deja-Vu’s, alles leek vreemd, er leek niks meer echt maar het grote verschil met een jaar geleden was, een jaar geleden zou mijn paniekaanval heel de avond hebben geduurd en zou ik mezelf paniekeriger maken. Nu maak ik mezelf rustiger en kan ik mezelf kalmeren en daar ben ik zo trots op!

 

 

Paranoia of gewoon onbeleefde mensen?

On: By: marie

Ik vraag me soms echt af of ik paranoia wordt. Ik snap sommige dingen echt niet. Een aantal voorbeeldjes: 

-Een aantal maanden geleden sprak ik af met iemand waarmee ik ging gaan fitnessen, we hadden al afgesproken waar en welk uur. Een aantal dagen ervoor stuur ik nog een berichtje om te weten of het nog doorgaat. De dag ervoor ook nog. Ze leest al mijn berichten maar ik krijg geen antwoord, de volgende ochtend en een uur voor dat we hadden afgesproken stuur ik nog een bericht maar ik krijg nog steeds geen reactie. Ik heb dan maar besloten niet te gaan want het was toch nog een eindje stappen. Ik probeer nog een aantal keer verduidelijking te vragen maar tevergeefs.

-Ik ben sinds kort gestart met snail mail (pennenvrienden). Ik had me ingeschreven op een site waar je een adres kan aanvragen. Ik kreeg een adres van iemand uit Gent: vol enthousiasme schrijf ik een brief. Twee weken later is de brief nog steeds niet geregistreerd en krijg ik een bericht van de site of de brief al verzonden is.. ik stuur hun terug van wel. Ik kijk even op de instagram van deze persoon (deze stond bij het voorstel postje en het adres. Ik zie dat ze volop fotos post van brieven. Ik stuur haar een berichtje. Geen reactie. De volgende dag wil ik nog eens kijken en zie ik plots geen foto’s meer van haar. (Op mijn andere account wel). Ze heeft me geblokkeerd..

-Met het snailmailen (penvriendinnen) stuurde ik ook een briefje naar iemand uit Nederland. Ik had een tijdje met haar gechat via facebook. Ik vraag of het briefje goed is aangekomen. Ik krijg geen reactie, ik vraag het nogmaals, nog steeds geen reactie. Ik tag haar in een bericht in de penvriendinnen groep. Ze leest het maar ik krijg terug geen reactie.

Zo kan ik nog wel een paar voorbeelden opnoemen. Ik kom er echt zot van. Als er iets is wil ik dat ze het gewoon zeggen, ik kom zot van die onzekerheid. Ben ik echt paranoia aan het worden. 

Antwoorden ze niet omdat ze weten dat ik Tourette en OCD heb? Zijn de personen die ik een aantal jaar geleden bij iedereen zwart maakten, nog altijd bezig? 

Ik snap trouwens perfect dat mensen eens geen briefje kunnen terugschrijven of onverwachts niet mee kunnen gaan fitnessen maar laat dan alstublieft iets weten.

Ik weet het niet meer.. 

Heeft er iemand tips hoe ik hier duidelijkheid in kan krijgen? 

Ik zou het enorm appreciëren mocht er hier iemand reageren want ik kom er echt zot van. Wat doe ik in godsnaam mis?

Van cider op mijn hoofd tot een gesloten dossier

On: By: marie

 

Voor degene die deze blog hebben aangeklikt omdat ze nieuwsgierig waren wat de titel wou zeggen, hier wat verduidelijking.

 

1 jaar en 1 dag geleden goot ik een glas cider over mijn hoofd een vol glas van 33 cl. Waarom? Uit pure wanhoop, een noodkreet, een kreet die zei dat het zo niet meer verder kon, ik moest antwoorden hebben, ik wou beter worden. (ik dacht wel dat het water was en schrok wel wat dat het cider was, dat toont ook wel aan hoe diep ik zat, ik wist niet meer er in mijn glas zat).
Nu een jaar en een dag verder, lees ik mijn blogpostjes van vorige jaar opnieuw, het lijkt zo ver weg deze periode maar ergens ook nog zo dichtbij. Het voelt alsof het eeuwen geleden is en het voelt alsof het gisteren was.

 

De vragen die ik toen had, de onzekerheden zijn grotendeels weg, ik weet wat ik heb, ik weet van waar sommige rare kwaaltjes vandaag komen (DANKUWEL OLIVER SACKS).

Toch zijn er momenten dat ik merk dat ik nog niet helemaal genezen ben, dat zijn momenten dat ik terug geconfronteerd word met mezelf. Momenten van enorme chaos en angst in mijn hoofd, van dwang en deja-vu’s. Deze momenten zijn er gelukkig minder en het belangrijkste is dat als ik deze momenten aanvaard en er niet tegen wil vechten.
Met deze rare hersenkronkels in mijn hoofd probeer ik nu iets te doen, ik teken ze, ik schrijf ze op, ik maak filmpjes ervan, ik vertel ze tegen mijn omgeving. Ik heb een manier gevonden om ze te aanvaarden en om er geen schrik meer van te hebben. Natuurlijk ben ik af en toe angstig door mijn gedachten.

 

Het grote verschil tussen een jaar geleden en nu is dat ik toen een alprozolam nam (een angstremmer) gewoon omdat ik er niet mee kon omgaan, als ik nu last heb van rare hersenkronkels en angsten dan vraag ik aan mijn lief om even te gaan wandelen in het park, dan neem ik een blad papier en teken ik, dan open ik de “notie app” in mijn gsm en schrijf ik mijn gedachten op, dan beluister ik liedjes, dan maak ik een filmpje, dan,..

 

Een jaar geleden was ik echt verlamd van de angst was alles zo chaotisch en kon ik geen structuur brengen in mijn hoofd, nu lukt dat beter, door deze creatieve manieren. Daar ben ik best wel trots op.

 

Ik moest vanmorgen naar de psychiater, de psychiater stelde voor om mijn dossier te sluiten. Als dat geen goed teken is.

 

Van cider op mijn hoofd tot een gesloten dossier.

 

Dit filmpje toont visueel mijn voorbije jaar:

 

De auto is nog altijd koning zelfs op autoloze zondag

On: By: marie

Vandaag was het centrum van Gent autovrij. Alhoewel er niet zoveel verschil is met andere dagen. Er is een stuk van het centrum die altijd autovrij is en nu waren en nog een aantal straten zoals de keizerkarel straat auto vrij.
Wij stappen langs de keizerkarel straat naar het centrum. Ik dacht dat ik op de straat ging kunnen stappen maar dat kon jammergenoeg niet, het kon wel maar ik denk dat ik dan plat ging zijn en daar heb ik niet zoveel zin in. 🙂 Ik heb er alle begrip voor dat de mensen hun huis nog moeten kunnen bereiken ofzo dus daar ga ik zeker niet over zagen. Al waren een 10 tal autos op 5 minuten wel veel op een autoloze zondag.

 

Een beetje verder wouden we oversteken (op het ZEBRAPAD op de AUTOLOZE zondag). Toen we overstaken was er een auto die maar bleef doorrijden en niet wou stoppen (wij liepen al op het zebrapad). Hij reed half tegen ons, Ward werd boos, hij bleef nog even staan en reed dan door.

Ik zag opeens twee politiemannen op de fiets, ik dacht misschien moeten we dit toch melden. Ik vertelde de politie ons verhaal.

 

“Daar kunnen we niks aan doen, als we het gingen gezien hebben gingen we er misschien iets van kunnen zeggen”.

” Je moet altijd blijven opletten he als voetganger”

 

Dan is mijn vraag, hoe kan ik in godsnaam nog voorzichter zijn dan op de autoloze zondag mooi over te steken op het zebrapad en mooi naar links en rechts kijken?
Goed bezig Gentse Flikken echt waar heel goed bezig. Doe zo verder.

 

Zo merk je maar, zelf op die ene dag in het jaar dat de auto’s even aan de kant moeten, is de auto nog altijd de koning.

 

 

 

Vriendenboekje

On: By: marie

Ik heb hier een vriendenboekje terug gevonden van toen ik 11 of 12 jaar werd. Een vriendenboekje van de toen immers populaire Diddl. Het leek me leuk om dit op de leeftijd van 23 jaar nog eens in te vullen.

 

Ik had als kind ook de gewoonte om mijn vriendenboek een aantal jaar later zelf nog eens in te vullen (het kan ook zijn dat ik dat deed omdat anders mijn vriendenboek niet gevuld raakte :D) Hieronder

Het lijkt me leuk om eerst even de antwoorden te delen van zoveel jaar terug (met zelfde spellingswijze) 😉

 

11/12 jaar: 

Naam: Marie Deryckere

Beter bekend als: Marie

 

Gsm: 049111111 (nummer van mijn papa) (Ik heb geen en ik wil ook geen)

Email: mariederyckere400@hotmail.com

Verjaardag: 5 julie/93

Sterrebeeld: Kreeft

Mijn hobby’s: van alles meest tekenen en spelen

Favoriete van op school: tekenen

Ik ben fan van: filip coulier

Dit moet er vaker zijn: verasingen

De coolste film/coolste serie: THUIS

Mijn lievelingszanger/lievelingsband: Ramon van het groenewoud

Het allerbeste liedje: ca cha cha

Het spannendste spel: Vlaggenspel en kikeboe

Waar is goed in ben: Spelen  Alles

Ik heb een hekel aan: K3 (normaal gezien schreef ik ook Pokemon erbij in vriendenboekjes)

Ik heb een oogje op: Ik zal het niet zeggen (erna staat een naam die goed doorstreept is ;))

Mijn lievelingsdier: konijn

Mijn lievelingseten: Appelmoes worst en patatjes

Het lekkerste snoepje: Rode lange linten

Dat wil ik worden: Ik weet het nog niet

Mijn allergrootste wens: Dat iedereen gelukig is ook ik

 

 

 

 

14 jaar: 

Naam: Marie Deryckere

Beter bekend als: Marietje

Gsm: / 

Wij kennen elkaar door: Ja ik e é

Mijn hobby’s : eenwieleren, jongleren, voor kleine kindjes zorgen

Favoriete vak op school: STV

Ik ben fan van: Sioen, Flip Kowlier

Dit moet er vaker zijn: vakantie

De coolste film/coolste serie: Thuis

Mijn lievelingszanger/lievelingsband: Flip Kowlier

Het allerbeste liedje: In de fik

Het spannendste spel: Kiekeboe

Ik heb een hekel aan: Niemand behalve (iets onleesbaar)

Ik heb een oogje op: ha ha ha ha

Mijn lievelingsdier: konijn

Mijn lievelingseten: frietjes

Het lekkerste snoepje: alles

Dit wil ik worden: Kleuterleidster

Mijn allergrootste wens: iedereen een lang en gelukkig leven

 

 

 

 

 

Nu op de leeftijd van 23 jarig zal ik het nog even online invullen op deze blog.

 

Naam: Marie Deryckere

Bijnaam: Deze heb ik niet

Mijn hobby’s: Filmpjes maken, schrijven, postcrossen, knutselen, tekenen, playmonews maken

Favoriete vak op school: De vakken die actief zijn en waar we geen vier uur moeten stilzitten

Ik ben fan van: Adrian Monk, Daan Stuyven, Pelle Sandstrak, Oliver Sacks en Kabouter Wesley

Dit moet er vaker zijn: Meer lachende mensen op straat

De coolste film/coolste serie: Front of the class/ thuis/ monk/ Brammetje baas/ As good as it gets/..

Mijn lievelingszanger/lievelingsband: Het zesde metaal en Daan

Het allerbeste liedje: Bijna alle Daan liedjes maar vooral Neverland, convertible chaos, Parfait Mensonges, La crise. Het Zesde Metaal : Bouwt ip mie

Het spannendste spel: Weerwolven

Waar ik goed in ben: Creatieve dingen

Ik heb een heken aan: Betweterige mensen

Ik heb een oog(je) op: Ward

Mijn lievelingsdieren: Puck en bubbeltje

Mijn lievelingseten: Frietjes, geitenkaas, zwarte chocolade, frambozen

Mijn lekkerste snoepjes: Druivensuiker lekstokken, ufo’s, zure matten, zwarte chocolade

Dat wil ik later worden: Een niet saaie volwassen.

Mijn allergrootste wens: Vrede

 

 

 

 

 

 

Man valt Turkse vrouwen aan op school

On: By: marie

Er zijn vier moslim vrouwen die Turks praatte aan de schoolpoort hier vind je een link naar het verhaal: http://nieuws.vtm.be/binnenland/204996-man-valt-turkse-vrouwen-aan-op-school 

 

Ik zag deze post op de facebook van VTM. Daar las ik deze reacties: 

 

“die moeten nu altyd in de belangstelling staan he maar zy mogen alles zelfs een schooljuf aanvallen schynheilighaarden die hebben in hun land niks te zeggen daarmee komen ze hier maar lastig doen”

 

“Misschien eerst hoofd doek af doen en nederlans praten geraken we een stap verder terug van waar ze gekomen zijn en zo geraken wij er vanaf”

 

“Vooral spijtig dat deze zaken uitgebreid in het nieuws komen… als ze met paar man een Belg in elkaar kloppen of boel afbreken hoor je er minder van…”

 

“Ja en die Turkse vrouwen die in Antwerpen die juf aanvielen ??? De juf mocht zich excuseren en nu zal die Belg zich mogen excuseren…….Belgie 2016….”

 

“En die honderden belgische vrouwen die dagelijks worden lastig gevallen krijgen die ook zulk een forum. Media hypocrieten.”

 

“oh arme . nie zo erg zekers !!! vrouwen verkrachten is iets anders e .om maar van de rest te zwijgen en dat zetten ze nie op video . amaai tis een keer iets met hen .en opla ze zijn daar al met een video . schandalig nom ik dat .”

Zijn wij dat echt? Zijn wij echt zo? Ik kan er echt niet meer tegen, wat een haatdragend kakvolk zijn wij! Ik schaam me om Belg te zijn. Waarom praten mensen niet over deze situatie maar over andere situaties.

In plaats van “ja maar ik heb dit meegemaakt met moslims ja maar er waren moslims die een juf valselijk beschuldigen voor kindermisbruik”. Dan kan je even goed zeggen, in een kleuterklas tegen een kindje met bruin haar die geslagen is geweest door een kindje met wit haar. Neen we gaan dat kindje niet straffen want er heeft een ander kindje dan jou, die bruin haar had iemand pijn gedaan. Houd totaal geen steek he?

 

Ben ik te rechtvaardig? Ik denk het niet ik kan gewoon echt niet tegen onrecht!

 

Ik moest dit even kwijt.. 

STOP GEWOON ALLEMAAL MET OORLOG MAKEN STOP ALLEMAAL MET ZO EEN STOMME HAATDRAGENDE OPMERKINGEN TE GEVEN . STOP MET MENSEN TEGEN ELKAAR OP TE ZETTEN. 

 

Extreem rechts lijkt soms heel veel op extremisme en terreur.

 

 

Chaos

On: By: marie

Twijfels,
Vreemd
Wat voel ik?
Alles rondom
Om
Om
Om
Om
Om
Om
Om
Acht keer
Migraine
Aura?
Stop!
Chaos
In het bos
In mijn hoofd
Overal chaos
Geen structuur
Ik zit in een roes
Doe ik het goed?
Bevesting
Ik zoek
Alles rondom
Om
Me
Verdwijnt
Alleen ik
Ik en mijn hoofd